Volgens Wikipedia wordt het spreekwoord een rollende steen verzamelt geen mos gewoonlijk op twee manieren geïnterpreteerd. De eerste is dat mensen die constant bewegen, zonder wortels, verantwoordelijkheid vermijden. Hoewel ik niet kan ontkennen dat het sentiment waar is, geef ik de voorkeur aan de tweede interpretatie die mos gelijkstelt aan stagnatie of de antithese aan groei en ervaring.
Het lijkt erop dat we een beetje achterlopen met de plogposts. We zijn momenteel in Jeffreys Bay, een klein stadje in de branding, waar we nu zitten. Het ligt ongeveer 80 km ten westen van Port Elizabeth. Het is behoorlijk winderig (niet ongebruikelijk hier in een van de beste Zuid-Afrikaanse surfspots) en een bewolkte dag, dus het kostte eigenlijk wat tijd om de zaken op orde te krijgen.
Een rustdag was tot nu toe een zeldzaamheid in onze Afrikaanse odyssee. Ik heb de laatste tijd zelfs veel nagedacht over Newton’s First Law of Motion. Ik denk dat dat een deel is van wat me op de been houdt tijdens de zwaardere stukken, de angst dat, als ik echt een belangrijke pauze zou nemen, traagheid zal optreden en mijn benen misschien nooit meer zullen trappen.
Er zijn een paar dingen die me op de been houden, maar die zijn niet:
Omgeven door adembenemende landschappen
Terugkijkend op de Swatberg. Deze zijn niet bekend onder hun echte naam, maar men denkt dat ze maar één dag per jaar bloeien. De Red Hills buiten Oortshoorn. Nog een foto van de Red Hills. Lente-uitjes. Een gelukkig klein meisje in een krakerskamp. Een nieuwere gemeente heeft woningen gebouwd. Afdalen naar een grote dam. Het was die dag ongeveer 100 graden. Cactussen lijken steeds groter te worden naarmate we ons meer over de Karoo bewegen. Meer struisvogelteelt. Meer schildpadden, die ook in aantal lijken toe te nemen.
Nieuwe vrienden maken met de aardigste en meest genereuze mensen op aarde
Stephen, een Mohair-boer in de Klein Karoo, nam ons onder zijn hoede, voedde ons en gaf ons een slaapplaats. Hij gaf ons ook een geweldige rondleiding door de boerderij. Maak kennis met Lego, de driepotige Anatolische herdershond, die onlangs een vos heeft gevangen en gedood ter verdediging van geitenbroeders. In de verte zie je een twister. Deze trekkers zijn in nieuwstaat. Ze zijn Stephens trots en vreugde. Hun boerderij die vroeger een school was. Prachtig boerenland, met een glimp van de bergketen die we de volgende dag zullen oversteken. Mohair geiten. Nog een braai. Eindeloze boerewors. Een schot van dichterbij op de mohairgeiten de volgende ochtend. De Paardepoertvallei. De oude pas naar George beklimmen. Gin kijkt over de rand terwijl grind tijdens de lange afdaling verandert in rotsachtig vuil. Enorme afdaling toen we verschillende mountainbikers passeerden die naar boven kwamen. De bodem werd voorzichtig gladgestreken.
Leer nieuwe, spannende (en soms zelfs grove!) dingen over de wereld
Jake, gastheer van Warmshowers, liet ons zijn melkveebedrijf zien. We kwamen aan bij melktijd en hier is zijn medewerker die de show runt. Jakes boerderijhond houdt onze fietsen omhoog. Babykoeien maken zonder papakoe. Jake vertelde ons later dat zijn arm een beetje gevoelloos werd na het bemesten van verschillende vrouwelijke koeien, erg interessant om te zien.
Ik was aangenaam verrast om mezelf op zoveel onverwachte plaatsen te vinden.
Op weg naar een braai, met wat vlees in een zak. We kwamen de volgende dag terecht bij een mountainbikewedstrijd, waar iemand een rondje voor ons kocht. Deze mensen zijn geweldig! We bevinden ons op een enkel spoor.
Klik hier voor meer informatie over deze route, inclusief GPS-coördinaten en logistiek. Bekijk ook onze groeiende lijst met bikepacking- en onverharde toerroutes.
